Chileens Patagonie

Vandaag gaat de wekker om maar liefst 4.30 uur s`ochtends... een mooie tijd dus. De reis gaat namelijk naar het Chileense Patagonie; 12 uurtjes bussen vanaf Ushuaia naar Punta Arenas.

De busrit is behoorlijk fascinerend, aangezien er helemaal niets maar dan ook niets is te zien...: plat en vlakte. Maar na een tijdje ben je echt wel uitgestaart.. hier houdt de wereld op, er is hier werkelijk niets.

Met de bus op de ferry, verplaatsen we ons naar
Isla Grande, Tierra Del Fuego, Chile.
Bij de grens moeten we natuurlijk weer alle appels en salades inleveren. Chile blijft een irritant land. Om hun economie te beschermen mag je namelijk geen groente en fruit het land mee innemen. Ik heb altijd nog wel ergens een appel dus ben altijd de lul....hahah

Een nachtje in Punta Arenas slapen om de volgende dag verder te gaan naar Puerto Natales.
Vanuit hier zal ons een grote trektocht door een van Zuid Aemrika's meest fascinerende National Parks 'Torres Del Paine' te wachten staan.

Sneeuwtoppen, boottocht en Vuurland

Natuurlijk mag een boottochtje op deze bijzondere plek niet ontbreken.

Tussen de sneeuwtoppen varen we een paar uur lang door het Baegle kanaal. Het water glinstert en je kunt werkelijk heel ver in het oneindige kijken..We stoppen bij verschillende eilanden om talloze zeehonden en pinquins te bekijken en natuurlijk de bekende `end of the world` vuurtoren, die je op alle plaatjes
steeds tegekomt.

korte wandeling
Al een tijdje heersen er grote donkere wolken boven dit zuidelijke punt. Toch stappen we op een eiland uit om een korte wandeling te maken. Helaas slaat het weer inderdaad om: veel regen, wind en kou. Gelukkig mag ik de `geheel erop voorbereide jas`van de kapitein aan.. jaja. En eigenlijk maakt het allemaal ook niet uit. Het is zo mooi en bijzonder allemaal. En de donkere wolken maken het uitzicht eigenlijk nog spectaculairder

De Patagonische natuur is echt iets aparts. Natuur die je eigenlijk nergens anders aantreft.
Ik vind het erg moeilijk te omschrijven dus ik zeg.. kijk maar in het fotoalbum `end of the world`, Ushuaia.

Aangezien we het op de boot toch wat fris vonden en dit gevoel tijdens de geplande trektochten
in het diepe Patagonie waarschijnlijk alleen maar heftiger gaat worden, besluiten we een warme winterjas aan te schaffen. In Ushuaia is dit gelukkig geen probleem. Het barst er namelijk van de winkels waar je om je oren wordt gegooid met de laatste winter, ski, trek en wandeluitrsutingen. Met het oog op de financien, schakel ik mijn smaak voor kleding geheel uit en wordt het voor mij de goedkoopste. Ach ja, het zijn de sneeuwtoppen maar..

Vuurland
Ushuaia is de plek om ook een bezoek te brengen aan het National Park Tierra Del Fuego, Vuurland. Ons uitstapje begint goed met de meding dat de parkwachters helaas staken en we hier vandaag dus geheel op eigen risico zijn... hummmmm?!
Gelukkig is dit park niet zo zeer heftig.. hehe!
We nemen het makkelijkste pad langs het water,
aangezien we niet meteen up-hill willen beginnen.

Strandjes, fel groen gras, de Patagonische rode bloemen, paarden en een super uitzicht op het water en de sneeuwtoppen. De foto`s die je kunt maken komen net uit een fotoboek, zo mooi!
We lopen zo een 5 uur langs het Beagle kanaal met af en toe een medewandelaar.

Het enige wat ons enigszins zorgen baart zijn de volledig uitgeruste wandelaars met de laatste en beste wandeloutfits en stokken in hun bezit. Wij hebben helemaal niets. Maar ja, we laten alles maar op ons afkomen.

Tierra Del Fuego, is in ieder geval een super mooi begin van onze Patagonie (wandel en trek) experience!

Op weg naar het einde van de wereld!

Patagonie, de plek die voor menig natuur en wandel-liefhebber hoog op de verlanglijst staat. Ook ik heb hier veel over gehoord en gezien en natuurlijk wil ik hier naartoe!

Bij Patagonie horen dus de ultieme wandel en trektochten en daar ga ik samen met Floor (net als ik, een grote trek en wandel-liefhebber) dus de komende weken aan aangeloven.

immense afstanden
Patagonie is groot en de afstanden zijn immens. We besluiten dus naar het zuidelijkste puntje te vliegen en vanuit daar onze weg per bus omhoog te vinden.

Ushuaia, Argentina is het meest zuidelijke bewoonde plekje van de wereld, ofwel het einde van de wereld. Nou ja, eigenlijk is dit een heel klein dorpje, Puerto Williams in Chile, maar dat is alleen voor de echt kenners... jajaj.

vlaktes
Met het vliegtuig maken we een korte stop in de stad waar je niet wilt zijn, Rio Gallegos.
Hoe verder we naar het zuiden komen, hoe meer de leegte opvalt. Er is werkelijk helemaal niets: vlakte, vlakte en nog eens vlakte, alles behalve bewoonde wereld.

Vanuit het vliegtuig zien na lange tijd `middle of nowhere`, tussen de sneeuwtoppen een aantal huisjes. Het is werkelijk zo een mooi gezicht.
We komen rond 22.30 uur aan en het is nog volledig ligt, een breuk in je dagritme.

Ushuaia
Tussen de hoge bergtoppen ligt een klein stadje, aan het water ,met immense vrachtschepen in de haven. Ushuaia ligt werkelijk schitterend.
Er hangt een gemoedelijke sfeer en op de een of andere manier voelt het ook als het einde van de wereld.

Antartica
Je staat aan het water en het is zo een raar idee wanneer je beseft dat je hier alsmaar rechtdoor uiteindelijk in de verre verte over water, Antartica aan zult treffen. Er worden vanuit hier dan ook talloze tours aangeboden. Helaas zit dit tripje er voor mij niet in. Voor een onvergetelijke ervaring naar Antartica ben je wel een paar duizend dollars kwijt.

Het is echt even een overgang: van het zonnige Buenos Aires naar het koude Zuiden.
Gelukkig heeft ons hostel heerlijke vloerverwarming. Ik krijg dan ook meteen een soort wintersport gevoel.

[

De zomer van Zuid Amerika!

Het is hoog zomer, bloedheet en vakantie in Buenos Aires. Het uitgaansleven en de porteños vinden hun plek rond deze tijd van het jaar dan ook aan de kust: Pinamar (voor de rijkere Argentijnen), Villa Gesell (voor de jonge jongeren), Mar Del Plata (voor de families en de iets ouderen) aan de Argentijnse kust of decadent Punta Del Este in Uruguay (voor de jetset).

Punta Del Este wordt ook wel het Ibiza van Zuid Amerika genoemd. In januari schijnt dit the place 2b te zijn en komt hier twee weken lang de Argentijnse muziek, fashion en uitgaansindustrie bij elkaar. Aangezien we wat vrienden en kenissen hebben die hier deel van uitmaken, besluiten we maar die kant op te gaan en te gaan genieten van zon, zee, strand en feest.

Uruguay is een land waar we eigenlijk maar weinig over weten en horen maar voor de Argentijnen is dit iedere keer weer een belangrijke vakantiehotspot. Uruguay wordt hier ook wel een provincie van Buenos Aires genoemd.

In de haven van Buenos Aires (Buquebus station), waar we de boot naar de overkant nemen, is het bomvol. Dagelijks gaan er verschillende boten naar Colonia (een super mooi en schattig Uruguyaaan stadje) en hoofdstad Montevideo.

Punta Del Este
Op een afstand van ongeveer 2.5 uur bussen vanaf Montevideo ligt Punta Del Este, met aan de ene kant la Brava en aan de andere kant La Mansa. Aangezien Punta verschrikkelijk duur is en dit niet geheel in onze prijscategorie past, besluiten wij in het goedkopere Maldonado te verblijven. Ook een auto huren valt helaas buiten ons budget, om over een taxi nog maar te zwijgen. Maar met het openbaar vervoer, (mijn favo transportmiddel… NOT) weten we ons iedere dag naar La Barra te verplaatsen… grrrr. Gelukkig hebben we zo nu en dan wat ook wat vrienden en kennissen die ons ook kunnen vervoeren.

`hip en trendy` La Barra
La Barra is de plek waar het allemaal gebeurt: hippe restaurants en clubs, trendy shops en de jetset die langs paradeert. De afstanden in Punta zijn groot en de verschillende stranden liggen ver uit elkaar. Nokia Beach, Bikini Beach, Fashion TV beach en Cream Beach zijn de hotspots. Wij begeven ons het meest op Nokia Beach, aangezien Gonzalo (residence dj van Mint in Buenos Aires) hier regelmatig draait.

de feesten
In de clubs aan de Boulevard vinden iedere dag verschillende feesten plaats. Onder meer Heineken, Speed (de Argentijnse redbull) en mini cooper geven prive feestjes in de belangrijkste clubs van la Barra: Tequila, Iguana Bar en Sioux . Hier barst het `s avonds van de poloplayers, designers, producers, celebrities en andere zogenaamd `belangrijke` mensen. De champagne vloeit over de toonbank en er wordt aan alle kanten druk genetwerkt.

decadentie
Op weg naar Punta, met name richting La Barra en nabijgelegen plaatsje Jose Ignacio barst het van de meest prachtige huizeen en jachten.. Te asociaal…! Ibiza en Miami forget it!!!

prijzen
Het is jammer dat Punta dan ook weer meteen zo duur moet zijn. De prijzen nemen helaas buitensporige vormen aan.

sfeer
Ondanks het zogenaamde `hipheids en deadentiegehalte`, wat Punta uitstraalt, moet ik zeggen dat ik de sfeer erg relaxed en leuk vind. Natuurlijk heerst er zo nu en dan ook de nodige opgefoktheid en wannabe cultuur. Maar dat weet je als je naar dit soort plekken gaat. Punta Del Este is nog niet ontdekt door de grote mensenmassa, nog niet verpest dus maar nog echt stijlvol, nieuw en `cool`. En het allerfijnste: geen backpackers en hordes van toeristen….

Volgende keer meer….!

Laatste dagen in Brazil!

De suikerberg, het Cristusbeeld en de stranden waar iedereen het overheeft…. Het blijft een bijzonder gevoel om in Rio te zijn!

Natuurlijk behoor je als echte toerist ook de nodige toeristen dingen te doen… heheh. Eigenlijk heb ik het er niet meer zo mee maar soms moet je dr even aan geloven. Het Cristus beeld met uitzicht over Rio bijvoorbeeld mag, vind ik, tijdens een Rio bezoekje niet ontbreken.

En inderdaad! Één plek met een mierenhoop aan toeristen, waarbij iedereen vecht om die ene foto…. `op de foto voor het Christusbeeld`, souverniertjes die een vermogen kosten en fotografen die je lastig vallen om een foto van je te maken. Ik blijf het onbegrijpelijk vinden als je daar met een fototoestel fanatiek in je handen staat. Kortom: het ultieme toeristen gevoel!

Het beeld in Cochabamba, wat vele mensen niet weten is bijna twee keer zo groot en eigenlijk more impressive. Maar eerlijk is eerlijk, je kijkt hier wel ineens uit over f#cking Rio de Janeiro en niet over Cochabamba….. Echt heel erg mooi: een uitzicht over de gehele stad met alle stranden en bergen. Ofwel RIO AAN JE VOETEN!

Maar wat is Rio duur…! dat valt wel even tegen na het spotgoedkope spaanstalige gedeelte. Je hebt hier echt soms met Europese prijzen te maken.

Verder brengen we een bezoekje aan Buzios, ofwel het St. Tropez van Brazil.
Klein en charming Buzios, ligt op ongeveer 3 uur busafstand ten oosten van Rio.
Boetiekjes, high class restaurants en bars, fancy villas en poshy pousadas. Dit simpele vissersdorpje, ontdekt in de jaren ´60, is inmiddels uitgegroeid tot een waar jetsetparadijs voor the most exclusive brasilians. Veel is er eigenlijk niet te doen: beetje op het strand hangen, surfen en decadent op een bootje vertoeven.

´s Avonds schijnen de lichtjes van verschillende jachten en boten over het water en begeeft heel Buzios zich op de hoofdstraat en Boulevard met verschillende vis en sushi restaurants, open cocktail terrassen, sambabars en discoteken. Ik ben hier nog in het voorseizoen (vandaar dat het bij ultieme relaxedheid blijft) maar ik kan me goed voorstellen dat hier in de zomer de nodige sensatie afspeelt. De Brazilianen hebben er al echt zin in….

Vergane glorie
Ik moet zeggen dat ik Rio een beetje vergane glorie vind. De stad leeft erg van haar naam. Tuurlijk zijn de stranden mooi maar niet heel bijzonder. Misschien dat je iets langer in Rio moet blijven om de stad echt te kunnen waarderen. Aangezien ik Brazil ik best prijzig vind en de taal absoluut niet beheers, besluit ik toch weer richting Argentijnse kant te gaan.

Brazil is zo groot en heeft zoveel te bieden, iets waar je de tijd voor moet nemen. En niet doorheen moet racen, zoals ik. Met name het noorden schijnt echt de plek te zijn: Salvador, Bahia, Recife, Fortaleza, Florianopolis en natuurlijk de Braziliaanse Amazone, Manaus. Iets wat ik zeker nog een keer wil gaan verkennen.

Met een aantal ontelbare langdurige lange afstandsbussen reis ik richting drielanden punt, Brazil, Paraguay y Argentina om wereldwonder Iguazu met een bezoekje te gaan verblijden.

Op Stap In De Favela!

Een betonnen loods, veel bezwete bovenlichamen, aanstootgevende bewegingen en portugese funk beats. Iedere zondag is het in de favela van Rio tijd voor de ´Favela Funk Party´.

Aangezien we te horen krijgen dat dit niet een van de meest veilige uitgaansplekken is, om je als buitenlander te begeven, nemen we de nodige voorbereidingen in acht. We gaan met een georganiseerd groepje en worden gebracht en gehaald…. bah!!! Maar als naive westerling lijkt het me inderdaad niet zo een goed plan om ´s avonds even de onbekende favela binnen te stappen.

We krijgen de volgende waarschuwingen mee:

-Fototoestellen moeten thuis blijven. ´Maak echt geen foto´s, dit levert alleen maar zeer grote problemen op. Je betreedt nu eenmaal het favela wereldje waar het allemaal een beetje anders werkt´.

-´Pas op met de felbegeerde Caiparinha´s. Dit zijn geen bar of restaurant drankjes maar ´favela versnaperingen´. Deze capairinha´s bevatten pure cachaga. Ze zijn echt erg lekker maar onderschat ze dus niet ! een uurtje gaat alles goed en dan hakt het erin en ben je verloren´.

-´Iedereen maar ook iedereen gaat mee in deze auto. Ongetwijfeld dat je een aanrekkelijke Braziliaan zult vinden maar een afspraak maak je maar voor een andere keer… Iedereen die in de favela wakker wordt, ik kom je niet halen!´ Dat is duidelijke taal! Stiekum moet ik wel een beetje lachen. (na afloop begrijp ik deze info maar al te goed).

-´probeer je niet al te veel als buitenlander te profileren. Pas je aan en dan heb je een geweldige avond´.

Funkbeats
De muziek is al van verre te horen. Ik kan de muziek alleen nog niet zo goed plaatsen. Het klinkt vooralsnog als een soort mix van dierengeluiden met een mega dreun en beat.

Natuurlijk ook hier weer de nodige ongeregelde mensenmassa´s voor de ingang. Eenmaal binnen, stort ik me tussen de lokale bevolking. Natuurlijk kent deze plek alles behalve een decibellimiet dus de wc papier propjes worden meteen uit de tassen gehaald. Het portugees klinkt mij vooralsnog als een zeer onbegrijpelijk iets in de oren. braziliaans portugees is werkelijk onverstaanbaar!

Een opvallend puntje: De wc´s kennen geen rijen! en waarom? De wc`s hebben hier namelijk geen deuren. Op het moment dat je de wc ruimte betreedt staan de brazilianen al trappelend voor je neus te wachten tot je klaar bent.

Lichamelijk contact
Een feit is en blijft dat de brazilianen verschrikkelijk goed kunnen dansen en weinig grenzen m.b.t. lichamelijk contact kennen: aanstootgevende bewegingen in tegen elkaar aanrijende vormen, bestaande uit veel ritmiek, geshake en geschud. Ik, als Amsterdams meisje, raak hier TOCH wel enigszins van onder de indruk. Meisjes in té korte rokjes en jongens met bezwete bovenlijfen weten elkaar dan ook prima te vermaken…. Meisjes: bovenlichaam naar voren, Xss naar achteren en vervolgens heel veel shaken en draaien. De jongens weten hun plekje achter de chica goed te vinden en ook voor hen geldt : veel shacken, schudden en ´spanken´, om het zomaar te noemen.

De caiparinha´s doen het inderdaad goed... Gelukkig word ik er alleen erg vrolijk en blij van….Een aantal medefeestgangers hebben het helaas iets zwaarder te verduren. Maar de feestvreugde zit er in ieder geval goed in.

Braziliaanse charmes
Aan aandacht komt niemand te kort. Voordat je het weet word je door talloze brazilianen aan alle kanten belaagd. Een ´diep´ gesprek blijft lastig...De meeste brazilianen verbazen zich werkelijk over het feit dat je engels en spaans spreekt maar geen portugees. De gesprekken hebben in eerste instanie niet veel afwisseling. Het blijft vaak bij: heb je een vriendje? Maar wil je dan geen braziliaans vriendje? Gewoon alleen eentje voor in Brazilie? Etc ect....De braziliaan blijft in ieder geval aanhouden….
Maar wanneer je de boys even op andere gedachten brengt, kun je met een mix van spaans, engels en het handen en voetenwerk toch nog wel wat leuke en interessante conversaties voeren.

Bijna iedereen en dan bedoel ik ook echt bijna iedereen (op mezelf na natuurlijk, ben helemaal ´happy´ met mn Argentijnse verovering) slaat een chico of chica aan de haak. Zelfs de mensen waarvan je het echt niet had verwacht.... hahaha!

Soms heb je dat wel eens: oren die na afloop natrillen! Dit was MEER dan dat..... ik heb echt nog uren in mn bed liggen tetteren van deze favelafunk avond. Je moet ervan houden maar ik ben in ieder geval fan van Favela Funk music, een hele eigen en andere muziekstijl! En een avond in een geheel andere uitgaanswereld, die zo ver van Nederland afstaat.

Samba-Time in `Rio`

Waar denk je aan bij een stad als ´Rio´? Carnaval en Samba!!!! Tijdens mijn verblijf in deze Braziliaanse bruizende stad vindt, aan de rand van een van de vele favela´s, een immens sambafeest, ´Manguera´, plaats. Hier komen vanavond de Brazilianen bijneen om het nieuwste carnavalsnummer van deze favela uit te kiezen.

Een chaos aan auto´s die dwars door de stroom aan mensen rijdt, kraampjes met Braziliaanse specialiteiten en dé caiparinha´s, talloze muziektenten maar vooral mensen mensen en nog eens mensen; favela bewoners, de high class bevolking, jong en oud. Een grote mix aan mensen, vanavond maakt het allemaal niet uit!

Ergens in de verte zie ik een hal waar het allemaal gaat gebeuren. Na een kaartje te hebben bemachtigt (een hele klus) begin het echte project. De grote vraag is namelijk: hoe gaan we hier ooit binnen komen? Het is werkelijk één krioelende en persende mensenmassa, die aan alle kanten z.s.m. de ingang probeert te bereiken. Er is ook niet één ingang met een rij maar er zijn verschillende ingangen waarvan niemand precies weet ´of en waar´ die zich bevinden.

We wagen een poging en proberen ons aan te sluiten bij een hoop mensen. Voordat ik het weet word ik meegezogen in een keiharde duw en perstroom en zo goed als verplet. Volgens mij is dit de plek waar mensen echt doodgedrukt zouden kunnen worden. Geen goed idee dus...! Gelukkig weet ik me hier op de een of andere manier uit te bevrijden en probeer ik het ergens anders. Dit keer met meer succes.. na enige tijd weet ik mezelf de hal binnen te loodsen.

MAAR?! Eenmaal binnen onstaat de vraag: hoe is het in g#dsnaam mogelijk dat zoveel mensen in één gebouw passen…?! Het is zo ontzettende druk, heet en op elkaar gepropt. In geen een land, op Brazilie na, is dit volgens mij mogelijk.…..

Sambagevoel
Om het optimale Braziliaanse sambagevoel te kunnen ervaren, hoort dit er waarschijnlijk allemaal bij. De drukte en de hitte lijkt namelijk geheel ten goede te komen aan de sfeer. En die is er: geweldige muziek, energie en dansspektakels....!

Op enkele balkons spelen bands en op andere balkons schudden de plaatselijke danseressen de heupjes los. In de mensenmassa zijn talloze demonstratie te zien: verschillende dansers draaien en shaken, met grote vlaggen en slingers in hun handen, menig maal om elkaar heen. Soepel, snel en natuurlijk; very impressive!

Maar ook de lokale bevolking kan er wat van. Overal waar je kijkt wordt druk aan de sambamoves gewerkt; kleine oude mannetjes met partner die hun plezier niet opkunnen en de nieuwste generatie die al hun charmes in de strijd gooien.

Natuurlijk doe ik ook een sambapoging maar zelfs na een aantal uur sambamuziek, demonstraties, verschillende oude mannetjes die me de samba wel willen leren, vrees ik dat ik het hier maar bij moet laten. Je hebt het of je hebt het niet; een aangeboren gave, die ik helaas niet bezit.

De ultieme samba-spirit meemaken?! Die zie je volgens mij niet op TV of foto´s maar die moet je in levende lijfe ondergaan....Het is veel meer dan alleen maar een ´outside´ jasje maar draait echt om een gevoel! Je moet er alleen wel wat voor over hebben: ´alles´ voor even uitschakelen en de spirits op je af laten komen. Een zeer unieke ervaring!

Ipanema

Met haar populaire stranden, straten vol boetiekjes, restaurants, bars en discotheken is en blijft de wijk Ipanema the place 2b in ´Rio De Janeiro´.

`Ipanema` vond haar roem in de jaren ´60 met de komst van Bosa Nova star, ´The Girl van Ipanema´ en werd hiermee the hang out place voor muzikanten en schrijvers.
En nog steeds is Ipanema de plek voor artiesten, rijke families, modellen, gays en ´hipheden´.

De stranden van Ipanema zijn niet bijzonder maar in ieder geval een stuk schoner dan die van Copacabana. Hippies, artesanias, bruin, zwart tot rood gebrande bodies, favela jeugd, de gay-scene, sufer dudes en familias: iedereen weet zijn domein langs de kustlijn te vinden.
Ipanema staat in Indian taal voor ´bad, dangerous waters´ en dat is niet voor niets. De onderstroming is zeer heftig. Het is daarom helaas niet geheel relaxed vertoeven in zee. Zo nu en dan is het behoorlijk hard werken om je hoofdje boven water te houden.

levende markt
Het strand in Rio is één levende en flirtende markt. Van veschrompelde brazilaanse mannetjes die langslopen met camarones, kleden of sieraden tot Braziliaanse dudes die je een caiparinha, tatoo of massage onder je neus drukken. Verder barst het strand natuurlijk van de nodige vakantiegangers en de locale Brazilianen. Het is waar…! Het leven in Rio speelt zich echt af op het strand.

Leblon, grenzend aan Ipanema wordt het uitgaansmekka van Rio genoemd.
Na wat kleine research komen we terecht bij `Melt`, dit moet en zou de ´place´ zijn. Met een speciaal pasje kan iedereen zichzelf de gehele avond voorzien van de nodige drank en sushi en de rekening bij vetrek betalen. De prijzen vallen erg tegen…Gewone europese prijzen en misschien nog wel duurder! (toch wel even wennen na lange tijd in Latin Amerikaanse landen te hebben vertoeft)

dompertje
De avond is niet spectaculair en valt me behoorlijk tegen: een aantal westers ogende, rijke Braziliaanse meisjes zijn druk met fototoestellen in de weer en gaan volledig los voor een locale funkheld die het podium betreedt. Daarna draait een dj een aantal plaatjes maar het is het allemaal net niet. De sfeer blijft timide, niet iets wat je in eerste instantie bij een stad als Rio verwacht. Een aantal mensen, met wie ik even in gesprek raak, herinneren mij aan het feit dat je voor de feesten echt in de ´subs´ moet zijn. En voor het ´city nightlife´ moet je in Sao Paolo zijn en niet in Rio. (klopt ook want daar hebben alle New Yorkse clubs hun zusje zitten).

Op naar de locale feesten dan maar….