Koud, koud en nog eens koud. Mijn slaapzak zegt dat ie tot – nog iets gaat maar helaas….
Uit pure nood maar al mijn kleding en zelfs muts en sjaal omgedaan. De grond was keihard en veels te ongelijk waardoor ik steeds weggleed, de kou van de bodem echt te heftig en ontelbaar vaak wakker geworden. Dat was mijn eerste nacht in een tent in ‘ Torres Del Paine’.

Iedere keer wanneer ik wakker werd lag Floortje heerlijk te slapen. Zij had dan ook een best goede nacht gehad. Niet eerlijk! hahaha

programma
Vandaag ben ik jarig en hebben we wederom een prachtig programma voor de boeg. Eerst iets van drie uurtjes naar camping ‘ Los Cuernos’ (pauzepunt) en dan 5 uurtjes door naar camping ‘ Torres’, waar we de nacht door zullen brengen.

lotgenoten
De zon schijnt lekker, alleen is het best fris. We lopen een paar uur langs het schitterende meer, over honder duizend rotsen. Hier is de wind behoorlijk heftig. Onderweg kom je hier en daar een medewandelaar tegen, die de omgekeerde route loopt. Aangezien het zo stil is en je je letterlijk in de middle of nowhere begeeft, hoor je je lotgenoten al van verre aankomen. (Gelukkig zijn het er niet zo veel). Torres Del Paine is toeristisch maar gelukkig nog niet verpest. Toeristen zijn er maar je kunt ook zomaar een paar uur niemand tegenkomen: echt met jezelf in de natuur..hahaha. Wanneer je een medewandelaar tegenkomt, groet je en kijk je elkaar meestal begripvol aan... hahah. De een heeft het zwaarder dan de andere met alle bagage. Soms verbaas je je werkelijk over de voorbereidingen die de mensen hebben getroffen…. Wandelstokken, handige snufjes, inpakmanieren. Ook ben ik zwaar onder de indruk van de oude mensen die je daar tegenkomt. Met hun wandelstokken prikken ze fanatiek in de grond en passeren ze je in een razend tempo zonder enig probleem.

bikkelen
We hadden het al gehoord… het tweede deel zou wel even bikkelen worden, aangezien het veel up-hill wordt. En: waar…….!!! We lopen urenlang door de bergen en de rugzak snijdt lekker in mijn vel. Tijdens de berg omhoog raak ik dan ook eerlijk gezegd, zo nu en dan behoorlijk gefrustreerd maar goed… wat kun je doen?!

De natuur is echt ongelofelijk: een grote sneeuwberg op de achtergrond, grote en diepe dalen, zo dicht bij de sneeuw en alles is groen met talloze bloemen. Na een paar uur lopen zien we heel in de verte over de bergen en dalen, om het zo mooi maar even te noemen, een huisje. Dat moet als het goed is onze camping zijn.

verdwaald?!
Maar na nog een paar uur verder, gaan we ons een beetje zorgen maken. We klimmen alleen maar en het lijkt alsof we alleen maar verder van de camping afkomen. Ik heb een tijdje geleden inderdaad een bordje gezien met ‘ Chileno’, de andere camping, nog drie uur en we zijn nu al een goede twee uur weer onderweg. De kans is dus groot dat we of verdwaald zijn of de afslag hebben gemist. De weg, ofwel iets wat op een paadje lijkt, is niet zo duidelijk. Daar komt bij dat de weg hier echt stijl is, gewoon niet leuk meer.

We beginnen na 8 uur, die we er bijna op hebben zitten, dan ook behoorlijk sjacherijnig te worden. Gelukkig komen we na een tijdje weer twee medewandelaars tegen. Zij zijn opweg naar camping Chileno. Afslag gemist dus. Aangezien het nog maar 1.5 uur is, besluiten we door te bikkelen. Het laatste stuk is wederom incredible wat uitzichten betreft. We lopen langs een immense klif met een super uitzicht. Na heel veel stijgen en echt kapot te zijn, bereiken we de hacienda, een schitterende plek tussen bergen en kliffen en een uitzicht op de ‘ Torres’. Ze zijn alleen nog zooover weg.

de warme maaltijd
Ik ben echt bang voor deze tweede koude nacht. We liggen nu namelijk pas echt hoger. Maar het maakt me allemaal niet zoveel uit. We staan nu op een betaalde camping waar we warm water kunnen krijgen, binnen lekker warm kunnen zitten en voor een Chileens vermogen uitgebreid kunnen eten. Ik vind dat we op mijn verjaardag, met deze 10 durende wandeltocht van vandaag echt even goed mogen tafelen. Na eerst een uur onder de warme douche te hebben gestaan (ik ben letterlijk in de douche gaan zitten, zo goed deed dat), begeven we ons aan het eten. De maaltijd is simpel maar lekker en we eten echt alsof ons leven er vanaf hangt.

Het is een zeer bijzonder gevoel: met je tentje tussen de sneeuwtoppen en een uitzicht op de bekende ‘ Torres’ . Morgen zullen we deze inmiddels 'gemaakte' vrienden als het goed is gaan bereiken.