In Sucre maakten we kennis met parapenter John uit Cochabamba. Hij wilde ons wel zijn stad laten zien. Super natuurlijk!

Vanuit La Paz besluiten we de nachtbus naar Cochabamba te pakken, een stad waar ik tijdens mijn vorige Bolivia bezoek niet ben geweest.
Veel mensen in Bolivia waarschuwen je voor grote steden als La Paz, Cochabamba en Santa Cruz, dus met de nodige voorzichtigheid gaan we natuurlijk die kant op. De nachtrit is deze keer verschrikkelijk voor mij. Een stoel die niet geheel vastzit; iedere keer wanneer ik beweeg klapt mijn stoel mee. Daarnaast zit ik naast een bloedhete kachel die de hele nacht op maximale stand staat te loeien.

Stadtourtje
Cochabamba is een mooie en groene stad, met een heerlijk klimaat, iets wat ik in eerste instantie niet had verwacht. Het is dan ook een wereldverschil met druk, chaotisch en koud La Paz. We struinen de eerste dag door het centrum en de vele Cochabambaanse markten. We bezoeken natuurlijk de Cristus de la Concordia, het grote Cristusbeeld, wat net als in Rio, over de stad heerst. Wat veel mensen niet weten is dat deze Cristus nog groter is dan die in Rio. En natuurlijk mogen de schofterig lekkere fruitsalades niet ontbreken. Cochabamba staat namelijk bekend om het super lekkere fruit.

motor de lucht in
Vervolgens krijgen we eerst een demonstratie van John z´n parapentkunsten: met motor en al op de rug de lucht in. Bolivia is de ultieme plek om parapenten als hobby te hebben. Talloze bergen, en praktisch gezien kun en mag je overal vanaf springen. Helaas zijn er alleen maar weinig mensen in Bolivia, die zich deze sport kunnen veroorloven.

ik in actie
De tweede dag is de beurt aan ons, alleen zonder motor!
Ik vind het best spannend... :
Je staat op een berg met een super uitzicht voor je. Je beseft dus ook dat aan deze berg en deze grond uiteindelijk een einde komt. Het is dan de bedoeling dat je keihard rent en als alles goed gaat, je aan het einde van de berg, bij de afgrond dus, omhoog wordt getrokken. Gelukkig gaat het allemaal goed (ik ren ook voor mn leven.. haha) en binnen no time zweef je over de stad Cochabamba. Een ongelofelijk bijzonder gevoel.!!Je ziet je voetjes hangen boven huisjes, bergen en dalen....! de vlucht duurt ong 40 minuten, iedere keer afhankelijk van de wind. Het lijkt veel korter te duren. Voor ik het weet sta ik weer beneden. Voel me echt beetje licht maar wel TE GEK!

Chapare
We begeven ons nog aan de typische Cochabambaanse maaltijd, bestaande uit vlees, vlees, vlees, yucca (een soort aardappel/groente soort) en gebakken banaan, om daarna de reis voort te zetten naar het Chapare gebied.

Na ongeveer 2.5 uurtjes in een Boliviaanse oude brakke bak, rijden we in een totaal andere wereld, een tropisch jungle gebied: bomen met grote bladeren, een vochtig en warm klimaat, rivieren en heel veel rust. Lang is het Chapare gebied ontoegankelijk geweest, aangezien dit midden in het Coca gebied ligt. We hebben op de heenweg dan ook talloze drugscontroles mee mogen maken.

Villa Tunari is het kleine dorpje in Chapare, bestaande uit een paar straten, met in de hoofdstraat talloze restaurantjes waar je de lekkerste vismaaltijden (surubi, de riviervis) kunt eten voor nog geen 1.5 dollar. En dan te bedenken dat dit voor de Bolivianen erg duur is. Onze Boliviaanse vrienden kunnen zich dit dan ook niet vaak permitteren...

De restaurantjes zijn eigenlijk huizen van de mensen, die daar wonen. Aan de voorkant is een open ruimte gemaakt waar mensen kunnen hangen en eten. In elk restaurant staat een loeiharde TV te tetteren, waar de dagelijkse problemen uit de Braziliaanse soapseries zijn te volgen...De bewoners zitten dan ook aan de buisgekluisterd: man aan het biertje en indianenvrouwtje ernaastzittend, geen woorden die worden uitgewisseld en dat voor lange tijd.

Ons hotelletje is een open terrein met allemaal kleine cabanas. Je hebt eigenlijk het gevoel dat je in de open lucht slaapt. En natuurlijk barst het op dit soort locatie van onze grote vrienden, de mug! Ach ja, het hoort erbij.....!

De volgende dag staat ´raften´ voor ons op het programma...Niet de meest spannende rivier maar wel een mooie omgeving en toch weer eens leuk om te hebben gedaan....

Ook bezoeken we een aantal parken, waaronder het junglepark: er even niet aan denkend dat de veiligheid in Bolivia nog wel eens te wensen over zou kunnen laten, heb ik echt de grootste rol en zweef ik op 50 meter hoogte door de hoogste bomen....hahahah! Ook bezoeken we het park en vrijwilligersproject, Inti Wara Yassi, een wildlife refuge. Het hele jaar door, steken een aantal vrijwilligers hier de handen uit de mouwen. Volgens mij een heerlijke plek om even te vertoeven. Wij maken een rondje om wat diertjes te bekijken... hahahah!

De toeristen zouden hier in Chapare dus moeten zijn maar het is nog niet door ze uitgevonden, echt bijna uitgestorven,.... lekker hoor!