In Sucre ontmoeten we een Boliviaanse schrijver uit La Paz. Aangezien wij hierna naar La Paz gaan en hij daar dan ook is, kan hij ons het een en ander gaan laten zien.

Ik vond La Paz, tijdens mij laatste bezoek erg fascinerend. Het lijkt me dan ook erg interessant om nu met een local op pad te gaan en de stad zo op een andere manier te beleven. La Paz, op een hoogte van 3660m, hakt er de eerste dag toch wel even in. Ons hotelletje bevindt zich dit keer in hartje La Paz, El Prado, de bruizende boulevard by day en by night. Onze boliviaanse schrijver heeft even een deal voor ons gemaakt.

We bezoeken de heksenmarkt, het oude centrum, Calle Comercio (Kalverstraat van La Paz) met de plaza en Kathedraal, mijn favoriete Museo Contemporaneo: een museum met echt inspirerende Boliviaanse moderne kunst. En we maken kennis met wat vrienden van vrienden: de Boliviaanse dj Ra Beat en fotograaf Patricio Kruger. Vind het altijd erg interessant om te horen wat er op deze gebieden in een stad gebeurt.

Ook gaan we naar San Miquel, Zona Zur. Vanuit de auto over de snelweg zie je San Miguel al liggen. Langzamerhad voel je dat je een andere wereld inrijdt. Ineens het andere La Paz, iets wat je je echt niet voor kunt stellen: een grote boulevard met grote winkels, ´dure´ en ´chice´ cafe´s waar de mannen in pak hun zaakjes aan het regelen zijn, dure auto´s met muziekgedreun die langsscheuren. Ook vindt je hier de rijke Bolivianen die lopen te flaneren, veel groepen jongeren die elkaar uitchecken en veel mooie huizen. Een enkele keer op straat zie je een indianenvrouwtje voorbij lopen. Wat een groot verschil tussen het chaotische, drukke en magische centrum en dan ineens het nieuwe en rijkere San Miquel.

Politiebureau
Het autorijden in La Paz is helaas levensgevaarlijk. Volgens mij gelden hier ook echt geen verkeersregels. Daarnaast heb je ook te maken met de bergen die je de hele tijd op en af rijdt. Ondanks dat onze Boliviaanse vriend oorspronkelijk uit deze stad komt, is hij helaas zin rijkunsten iets verleerd. Hij weet twee ongelukken te veroorzaken. Met een klein geldbedrag wordt het probleem omderling opgelost. Maar aangezien wij in een te grote bak rijden, is een ander autootje hierdoor behoorlijk verplet geraakt. Het politiebureau dus, ook een leuke ervaring... In ieder geval een plek waar je niet wilt zijn als je in serieuze problemen bent: een verrot betonnen plekje met een aantal typemachines uit het jaar nul. Ik moet zeggen dat het best een leuk uitstapje was. We zijn uiteindelijk maar een beetje gaan socialisen met de lokale agenten. Toeristen vonden ze wel interessant. ´Die hebben we hier niet zoveel´, aldus een van de agenten.