Ik heb de afgelopen tijd echt hardcore gereisd, bijna iedere dag van plek verwisseld om zoveel mogelijk highlights van Peru te zien. Vandaar dat ik niet echt de tijd heb genomen om een verhaal te schrijven. Ik loop dus behoorlijk achter maar begin gewoon bij het ’nu’......

Bolivia
Vanwege de onrust de afgelopen tijd in Bolivia, had ik eigenlijk besloten Bolivia maar even te laten. Aangezien de situatie nu weer rustig is (nieuwe president), ik super mooie verhalen heb gehoord en in Copacabana, aan het Lake Titicaca bij de Peruaanse grens, tijdens een uitstapje vanuit Puno, Peru, al even van de Boliviaanse sfeer heb kunnen proefen, dacht ik.... toch maar wel....

Het begon met een verschrikkelijke tocht vanuit Cuzco, Peru:

Ik kan dus echt niet meer tegen mensen die liegen hier. Ik ga van te voren al hele discussies met mensen aan, totaal nutteloos! Wees gewoon eerlijk, dan kan ik me dr op voorbereiden, maar leg ze dat maar eens uit???!!!

Cuzco-La Paz
Een rechtstreekse bus vanuit Cuzco naar La Paz: 15 uur!, niet het beste wat je kunt overkomen, maar goed..... te doen. Aangekomen op het busstation: .....jullie komen om 4.30 s’ochtends in Puno aan (de meest koude stad van heel Peru!!!!!!!), vervolgens wachten jullie daar 1.5 uur en dan gaan jullie rechtstreeks door naar La Paz....... Oh wat was ik al boos maar je kunt er helemaal niets aan doen.

Om te beginnen is de busrit van Cuzco naar Puno of andersom (die ik er op had zitten) een hel..... koud, koud, koud!, maar goed met slaapzakken, truien, dekens, handschoenen en mutsen ben ik tegenwoordig om alles voorbereid. Daarna 1.5 uur in de ijskou in Puno gewacht en toen wist ik het al....: in Copacabana, Bolivia, weer overstappen en wachten op de aansluiting naar La Paz.

Gelukkig is Copacabana echt een leuk, mooi en vredig stadje, dus geen drama om je daar even te vermaken. Ook de grensovergang is daar prima te doen. Vanuit Copacabana naar La Paz is nog ongeveer 5 uurtjes waarbij de bus ook op een vlotje een gedeelte van Titicaca oversteekt (dat gaat ntuurlijk via het, alles op zn tijd). Kortom een busrit van meer dan 21 uur…..Dan waardeer je ineens weer de rechtstreekse bussen.

La Paz
Anyway, La Paz heeft erg indruk gemaakt.
La Paz ligt super mooi. Vanuit de bus heb je al een schitterend uitzicht op deze stad tussen de bergen.

Indianencultuur
Bolivia is voor mijn gevoel echt nog heel puur en origineel. Meer dan de helft van de populatie is indiaan en dat zie je zeker terug in La Paz (wat een verschil met Lima, Peru) Waar je in Peru natuurlijk ook veel indianen tegenkomt overheerst deze bevolking in La Paz. Overal zie je indinanen vrouwtjes, met de meest kleurrijke kleding, doeken en bolhoedjes, uitgestald vanaf s'ochtends vroeg met spulletjes op straat zitten. Daarnaast, je zult het misschien niet geloven, straalt Bolivia echt iets vredigs uit. Ondanks de drukte en chaos aan mensen gaat alles op zn tijd en zn gangetje.

Heksenmarkt
Mijn hostel zit midden in de krieoelende mensenmassa, de heksenmarkt; een markt waar allerlei soorten kruiden en planten worden verkocht en skeletjes van babylama's te koop zijn. Er zijn speciale borden met allerlei soorten kruiden, snoepsoorten en lamaskeletjes, die vanuit de religie geofferd werden voor klimaatsverandering (jaja, geleerd tijdens de Tiwanaku ruines excursie, de indianen cultuur voor de incas).

In La Paz kun je werkelijk alles op straat kopen. Dat verbaast me keer op keer weer. En alles is zo goedkoop: 1 dollar is ongeveer 8 bolivianos. Op straat eet je uitgebreid voor 3 Bolivianos en in een goed restaurant misschien voor 15. Iets wat me verder meteen opviel: talloze feestwinkels met allerlei soorten confetti, slingers en andere nutteloze dingen waarvan ik het niet in me hoofd zou halen om te kopen.

Fiesta's
De volgende dag was het dan ook uitgebreid feest in La Paz. Ik heb zelden zo een chaos in het centrum van een stad gezien: autos, verkopers, marktjes, optochten, muziek, tribunes, eten en mensen.

Deze dag was het praktisch onmogelijk om aan de andere kant van de stad te komen. Ik heb het niet eens geprobeerd.
Op een aantal plekken (kleine poortjes) kon je eens in de zoveel tijd de straat oversteken. Maar daar bevond zich dan ook een rij, bestaande uit een paar honderd mensen waarvan er misschien 3 per 10 minuten door konden. En echt niemand die zich druk maakt....

Een indiaanse vrouw op de markt begon tegen me te praten en vroeg wat ik er allemaal van vond. Zij vertelde dat ze al die feesten maar niets vond. Ze heeft een half uur lang gepraat over haar leven en vond dat alle feesten onder meer een reden waren van de grote armoede in Bolivia. Er zijn zoveel feesten, het hele jaar door. Het doet me dan altijd wel weer wat dat iemand dat dan op zo een manier met mij wil delen.

Een paar dagen de tijd genomen om de stad te verkennen: marktjes, plaza’s, musea’s waarvan het Coca museum echt een aanrader is.

Coca in La Paz
Aangezien ook La Paz zich op dusdanige hoogte bevindt (3660 m) is het belangrijk Coca bladeren te kouwen (dit helpt tegen hoogteziektes). Dit is een eeuwenoude traditie en werd vroeger met name door de mijnwerkers als onmisbaar beschouwd. Het Coca Museum laat dit allemaal zien: van oude tradities, noodzaken tot aan de westerse cultuur die daar natuurlijk weer misbruik van moet maken.

De Coca thee is nog wel te drinken maar ik moet zeggen die bladeren kouwen vind ik maar niets... Gelukkig, ik zal het niet te hard schreeuwen, valt de hoogte me nog mee. Zowel in Puno, Cuzco als in la Paz blijft het af en toe bij kortademigheid.