Ongelofelijk dat ik iets meer dan een week geleden totaal niet wist wat ik met mezelf en mexico aanmoest… en wat kan dat snel veranderen. Mexican food en cocktails, talloze hostels, sightseeings, stranden, super mooie uitzichten, uren lange busritten, feesten etc etc...Ik heb in twee weken inmiddels zoveel gedaan en meegemaakt dat het alweer een eeuwigheid lijkt en ik voorlopig nog lang niet het gevoel heb dat ik ooit weer naar huis wil…

In Mexico City kwamen ineens allemaal super leuke mensen waar ik echt helemaal mee klikte en het proces van wennen en omschakelen kwam ineens in een grote versnelling. De komst van mijn vriendinnetje Floor maakte dit natuurlijk helemaal compleet. Dat arme kind kwam helemaal doodop aan en heb haar meteen meegesleept naar Mexican Wrestling. Wat een teleurstelling! Had echt de nodige spanning en sensatie verwacht maar wat een slaapverwekkende, saaie, fake boel. Het enige leuke om te zien is de passie van het Mexicaanse publiek. Familie en kids gaan volledig los..... buiten staat iedereen, druk in de weer met Mexicaanse maskers en andere merchandise, te trappelen om binnen te komen.

De volgende dag naar Teotihuacan, de grootste piramides van Mexico...... zo mooi!
Ik zal binnenkort even de pics op de site zetten. Je weet niet wat je ziet.....Het is zo anders als je daar dan eenmaal bent: je loopt in een totaal andere wereld en ineens is al het andere volkomen onbelangrijk. Helaas waren wij alleen niet geheel voorbereid op de nodige `hike` taferelen... Om uiteidelijk het schitterende uitzicht te mogen bewonderen, moet je namelijk wel eerst in de brandende zon de nodige stijle klimpartij overleven. Niet handig in onze rokjes en slippers...

Het mexicaanse uitgaansleven.... De Zona Rosa blijft bekend staan als de gezellige party area: restaurants, bars, clubs… Daarnaast schijnt de buurt Condesa nu helemaal `hot` te zijn. De local die ons zou rondleiden liet het erbij zitten dus wellicht dat we daarom niet `the place` hebben gevonden want er was weinig aan, zeg maar gerust dodelijk saai. Toch maar naar Zona Rosa, waar de nodige reisgidsen wat betreft safety behoorlijk panisch over zijn, en een super leuke avond gehad. Club Afrika met Mexico in volle gang. Ik blijf de spirit en mentaliteit helemaal te gek vinden. Iedereen danst: jongens, meisjes, samen, jong, oud... het maakt niet uit. En iedere nummer heeft wel weer een aparte stijl en manier. Onze gringo vrienden werden dan ook door de mexicaanse chica`s volledig de dansvloer opgeslingerd... oh wat had ik een lol.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik Mexico City echt als prettig heb ervaren. Zoveel mensen hebben we gewaarschuwd en enigszins bang gemaakt. Natuurlijk moet je oppassen en geen gekke dingen doen maar vond het allemaal zo meevallen...... Zo ook veel medereizigers. Ook de aanraking met de plaatselijke politie is volgens mij als heel goed en fun ervaren..... Over het algemeen zijn mensen erg vriendelijk en behulpzaam. Misschien dat ik er niet lang genoeg ben geweest om er echt over te oordelen maar volgens mij valt het echt allemaal erg mee en kom je met een beetje gezond verstand heel ver! Daarnaast blijft Mexico City natuurlijk gewoon een vieze, drukke stinkstad maar ik heb wel wat met grote steden.

Toch was het na een dikke week Mexico City met verdere bezoekjes aan Xochimilco, het antropology museum (een goede voorbereiding op de reis), de nodige verkenning van de stad, wel tijd voor iets nieuws en waren Floor en ik allebei klaar voor de reis en treksensatie.

Het eerste plan was Cuernavaca, een goed reisbegin dachten we....… 1.5 uurtje met de bus. Maar chaotisch en goed geregeld als ik ben, waren de plannen 5 minuten voor aankomst op het station, toch maar omgegooid! 8 uur met de bus naar Oaxaca!!