change of plans

Change of plans
Ook heeft er zich een grote verandering in ons reisschema voorgedaan. Een vliegticket van Cancun naar Costa Rica bleek toch iets duurder dan verwacht, daarnaast hoor je zoveel enthousiaste verhalen van mensen onderweg dat we de grote beslissing hebben genomen om in een rap tempo all the way cross-country (Guatemala, Honduras, Nicaragua) naar Costa Rica te gaan. We hebben weinig tijd aangezien Floor 15 juni vanuit Costa Rica weer terug naar Nederland vliegt. Dus het worden helaas alleen maar een aantal highlights.

[b]Verkrachting, ontvoering, busovervallen, Volgens de reisgidsen en internetsites kan het ons allemaal te wachten staan. We hebben ons dan ook behoorlijk gek laten maken door alle slechte verhalen, reisgids waarschuwingen etc. Maar goed, je kunt maar beter goed gewaarschuwd zijn. Aangezien wij behoorlijk chaotisch en van het laatste moment zijn, was het helemaal niet zo verkeerd om dit even goed te realiseren, te stressen en de dingen daarom een keertje goed voor te bereiden (in hoeverre dat dan kan). Het zijn natuurlijk, helemaal vergeleke met Mexico, niet geheel de meest veilige landen. Maar aan de andere kant, talloze mensen gaan er ieder jaar probleemloos doorheen. We zijn in ieder geval voor dit project serieus te werk gegaan; lezen, rondvragen, geld dingen regelen, goed inpakken, met weinig handbagage reizen (waar we allebei een ster in zijn, not) en verstopplekken bedenken.

Na 5 weken Mexico is het dan zover......het land verlaten, toch wel jammer: Mexico is echt geweldig! Uiteindelijk naar de plek die echt einde van de wereld voelde, Chetumal, vlakbij de grens met Belize. Wat een dode stad! Ook nog in een mega shabby hostel geslapen, waar met name Floor geen oog dicht heeft gedaan, om vervolgens de volgende dag om 6.00 ´s ochtends de brakke (helemaal vergeleke met de luxe mexican bussen) naar Flores, Guatemala te gaan. De grensovergangen vond ik behoorlijk a-relaxed: met je paspoort en al je bagage mag je keer op keer door de douane slenteren. We hadden er ook nog twee, aangezien we via Belize City moesten. Eerlijk gezegd vond ik het best een beetje spannend aangezien met name dit traject populair is voor de overvallers.

Uiteindelijk zijn we vooralsnog veilig in Flores aangekomen. En de eerste indruk: Leuk!!!! Heel anders weer. We gaan morgen, ja weer lekker om de betere tijden, om maar liefts 5.00 uur, ´s ochtends naar Tikal, de ruines in de jungle. Het schijnt om die tijd het mooiste te zijn en het meest dragelijke vanwege de hitte. Ik dacht dat we het toppunt qua hitte inmiddels wel hadden bereikt maar nee hoor, het is hier zooooooooooooooo heet.

En ja, voorzictigheid geblazen! Ik blijf het moeilijk vinden......Iedereen, ieder boek en iedere site zegt weer wat anders. Hier in Guatemala zeggen ze weer dat de nachtbussen hier goed te doen zijn maar in Chiapas, Mexico daar moet je echt oppassen! (wij zijn daar regelmatig doorheen gecrosst). Geen gekke dingen doen, goed rondvragen en als je beroofd word.. tja....doe er wat goeds mee: Volgens mij is dat de enige instelling die je maar kunt en moet hebben. Ik heb in ieder geval erge zin om de korte tijd die we hebben in Guatemala optimaal te besteden

Merida-Playa del Carmen

Palenque, de magische stad in de jungle, was te gek! El panchan, waar we verbleven, is een soort reizigers en hippie commune midden in de jungle. Veel mensen blijven hangen omdat ze zo ontzettend dichtbij zichzelf kunnen komen. Het schijnt dat veel mensen die in Palenque komen meer over zichzelf leren en geconfronteerd worden met zaken die weggestopt zitten. Mensen die nooit bewust hun emoties beleven, schijnen totaal gek te kunnen worden of snel weer weg te vluchten.
De omgeving ademt ook echt iets magisch uit, dit schijnt te komen door de overblijfselen van een Maya koning die nog altijd in de ruines vlakbij begraven liggen. De ruines zijn heel mooi, ingebed in groen, mistig met het geluid van brulapen op de achtergrond. Helaas wel erg druk en toeristisch...

Merida
Na vijf dagen jungle-rust en helemaal tot jezelf komen, zijn we naar Merida doorgetrokken. Merida wordt ook wel de cultuurstad Mexico genoemd. Wat een overgang! Een drukke en zeer westerse stad. Inderdaad veel cultuur en talloze mogelijkheden: theater, voorstellingen, film, shoppen en uitgaan. Er is veel te doen! (met name het uitgaan is erg erg leuk). Ik was bijna geneigd om een dansschool op te zoeken. Maar aangezien het bepekte aantal tijd heb ik dit toch maar niet gedaan. Dit deel van Mexico is heel lang gescheiden geweest van Mexico en is lang aangestuurd door Spanje, vandaar ook de spaanse invloeden. Echt een koloniale stad. Het verbaast me keer op keer weer hoe ieder deel van Mexico weer zo anders is.

Uxmal
Vanuit Merida zijn er natuurlijk ook weer talloze uitstapjes te maken. Wij hebben gekozen voor de Uxmal ruines, een rustige sfeer en het hele terrein vergeven van gele vlinders en hagedissen heel grappig.

Playa
Na een aantal dagen stad was het weer tijd voor het strand, Playa del carmen. Dit keer aan de Carribische kust. Deze kust is een totaal andere beleving dan de Pacifische, wit zand tegen een zuurstok blauwe zee. Bijna zonder golfen...Het stadje is een sort tweede Cancun helaas. Super toeristisch. Desondanks hebben we ons prima vermaakt: strand, dansen en cocktails... voelde echt als vakantie. Toch gek om te zeggen als je aan het reizen bent.

Chiapas: San Cristobal-Palenque

13 uur in de nachtbus naar San Cristobal viel eigenlijk best mee...We hebben allebei wel wat geslapen... Alleen jammer dat er af en toe iemand even lekker op je voet staat te trappelen, je even in iemands face, haar grijpt of keihard tegen iemand aanknalt als je naar de wc moet en de wc laat ik maar even zoals het is, dat is namelijk echt een drama....and so on and so on. Maar ik moet eerlijk bekennen dat de bussen echt comfortable zijn en je het slechter kunt treffen. Maar je betaalt er ook voor. De busreizen hakken er wel in, vergeleke met de andere uitgaven hier. Voor een ritje van ong 10 uur betaal je 250 pesos ofwel 25 dollar. Ik schrijf het op en ik denk wat zeur je? maar hier is het echt veel geld. Daarnaast zijn de bussen retekoud. Je moet je echt aankleden alsof je gaat overwinteren. Het was dan ook niet echt slim van Floor op met nat haar in de bus te gaan zitten. De airco heeft er voor gezorgd dat ze toch wel even plat lag in San Cristobal. En ook ik was even lekker aan de race, dus we konden elkaar enigszins ziek en verrot gezelschap houden.

San Cristobal is inderdaad een leuk, schattig en kleurrijk Mexicaans dorpje. Veel marktjes en met name de mensen hebben iets bijzonders. Je ziet dan ook weer een totaal andere kledingdracht, cultuur en kunst. De indinanen en maya cultuur....
Eerlijk gezegd hebben we, naast rondstruinen, niet zoveel gedaan aangezien we allebei het gevoel hadden dat we even moesten relaxen. Ons hostel met tweepersoonskamer voor nog geen 10 dollar was dan ook een goede plek. Wel kwamen we weer een aantal van onze reisbuddies tegen dus dat was wel weer gezellig: toch weer een avond gratis eten in een ander hostel met een hoop vage backpackers.
Ik was alweer snel klaar voor de volgende rit. Dit keer slechts 5 uur naar Palenque, een eitje dus. We kregen het advies om in El Pachan te gaan zitten ; een jungle lodge met private cabañas, restaurants en live music !!!!!! En natuurlijk kom je daar weer de nodige reisbekenden tegen. Iedereen hoort weer verhalen van elkaar en reizigers bezoeken ook dezelfde dingen waardoor je elkaar overal wel weer tegen het lijf loopt.

Palenque
Palenque staat natuurlijk bekend om de bekende maya ruines. Het stadje zelf is erg toeristisch en opzich niet zoveel te beleven. El Pachan is een kwartiertje van de ruines en een kwartiertje van het centrum en is echt geweldig en relaxed; een klein eigen wereldje in de jungle. We komen dan ook helemaal tot rustGisteren naar de schitterende watervallen geweest (eindelijk mn waterval), Aqua Azul en Misol Ha. Morgen is het tijd voor de ruines die echt super schijnen te zijn.... Waarschijnlijk blijven we hier nog wel even om dan vervolgens weer 13 uurtjes te reizen om de nodige cultuur te snuiven in cultuurhoofdstad Merida.

Puerto Escondido...

Van te voren hadden we vernomen dat de bussen naar Puerto Escondido, een klein kustplaatsje, nog wel eens worden overvallen. Een mooi vooruitzicht dus voor een 10 urige nachtrit. De laatste keer was een half jaar geleden. Dus tja…. het er maar op gokken dan. Het scheelt namelijk veel tijd en geld (toch weer een hostelnacht, die eigenlijk niets kost, maar gaat om het idee). De bus maakte ook nog honderd duizend lange stops en eerlijk gezegd kreeg ik het zo nu en dan toch wel even benauwd. Verder hebben we bijna geen oog dicht gedaan. Niet alleen de rijkunsten van de chauffeur lieten te wensen over maar met name de wegen waren een drama….Het nadeel van een nachtbus is dan ook dat je de volgende dag echt als een zombie voor je uit strompelt. Helemaal in Puerto Escondido, aangezien het er niet normaal heet en vochtig is. Bij iedere stop die je zet druipt en water van je af…..

De eerste nacht doorgebracht aan het Zicatela strand (het surf, laid back gedeelte) in the Rockaway Cabañas, bloedheet!!! Aangezien Floor en ik (met name ik) een ster zijn in chaos, het niet goed plannen en verhuizen, besloten we de volgende dag maar naar het centrum te verkassen. Stom, stom stom!!!

De wilde verhalen die we van d.e.g. hoorden, waren een ware teleurstelling. Het is natuurlijk maar waar je van houdt maar in mijn ogen is Puerto Escondido echt een zonderlingendorp. De eerste dag dacht ik meteen al…. Als je hier langere tijd verblijft word je volgens mij helemaal gestoord. Dit ook n.a.v. de mensen die ons van de nodige tips hadden voorzien. Er gebeurd weinig; het leven gaat er ongelofelijk traag (maar ja wat wil je ook met de hitte), iedereen wacht maar een beetje op iets wat ze volgens mij niet eens weten. Wel was het laagseizoen, dus alle cocktails e.d. twee voor de prijs van een, weer een pluspuntje. En de kust van Puerto is wel ongelofelijk mooi...

Aangezien Puerto Escondido bekend staat om haar waves en het surfen, leek het ons wel een goed plan om op zoek te gaan naar de nodige surfdudes. De lekkere lijfen komen uit alle hoeken en gaten. Alleen viel er op het water niet veel te beleven.
Na een relaxdag met de surfboys kwamen we er dan ook achter dat we alleen s ochtends de nodige actie konden verwachten. De rest van de dag liggen ze maar een beetje met wat marihuahana in hun hangmat te chillen......
Dus, fanatiek als we zijn..... de volgende dag maar om half 8 op het strand. En inderdaad erg leuk om te zien: een mierennest aan lijfen en boards, die allemaal wachten op die ene lekkere golf….

Ondanks de laid back atmosphere, die zo nu endan wel eens goed doet, is Puerto Escondido alles behalve iets voor mij. De sloomheid, traagheid en het luie gevoel trek ik echt slecht....
Na drie dagen strand was het dan ook wel weer tijd voor de volgende lange bustocht van maar liefst 13 uur naar San Cristobal in Chiapas, wat een van de mooiste plaatsen van Mexico schijnt te zijn.

Oaxaca

tja de eerste lange bustocht. Oaxaca!!!!
Moet zeggen dat het me nog enigszins meeviel... de bussen zijn best luxe en comfortable. Het enige was dat wij natuurlijk weer naast de vieze stink wc zaten. Echt te ranzig..... We zijn dan ook flink met de deo aan de haal gegaan, anders was het echt niet uit te houden.

Oaxaca is totaal anders, vergeleke met Mexico City; een sfeervolle, rustige en typich Mexicaanse stad, met veel kleuren en marktjes. Aangezien Oaxaca een kleine stad is, liepen we ook weer wat mensen uit Mexico City tegen het lijf. Toch maar weer naar een ander hostel verkast aangezien hostel Paulina, waar we in eerste instantie zaten, ons een beetje te klinisch, duur en ongezellig was. Hostel Pochon daarentegen is superrrr leuk, sfeervol en de helft goedkoper (60 pesos, ofwel 6 dollar). Er hangt daar echt een relaxte en ontspannen sfeer met leuke en behulpzame mensen.

Na de eerste dag met wat vage mexicanen opgetrokken te zijn, besloten we toch maar met de boys (australische en Nederlandse boy) op stap te gaan: fietsen naar Monte Alban. En dat hebben we geweten....., volgens mij waren ze namelijk even vergeten dat het een ongelofelijk end de berg op is en dat met brandende zon...... pfffff! Desalniettemin was het wel een onvergetelijke ervaring; een onvergetelijk uitzicht en met name tijdens het downhill gedeelte weer in mijn element. Monte Alban, de tempels van de Zapotecs, is te gek. Je begeeft je wederom in een totaal andere wereld waar je alles om je heen even vergeet.

In de avond maakte Oaxaca volgens mij een eerste regen en hagel bui mee, niet normaal meer! Alle restaurants en hostels volledig overstroomd....Maar in onze favo tacoplace, Alverna, ging ondanks het waterdrama alles gewoon rustig door.

Een waterval bezoeken? ja leuk, dacht ik.... laten we naar Hierva el agua gaan. Op ons eigen houtje met bussen en taxis die kant op. Helaas wisten we niet dat dit een versteend geval was. In eerste instantie jammer maar ja, je gedachten even omschakelen....Hierva el agua is erg relaxed en mooi. Je hebt baden waar je in kunt vertoeven en wederom een uitzicht ( en een afgrond) waar je u tegen zegt. Zoals reeds bekend laten ook de Mexicaanse bussen e.d. het zo nu en dan nog wel eens afweten. De grote vraag aan het einde van de dag was dan ook... En hoe terrrrug? geen bus, geen taxi en in de middle of nowhere? gelukkig konden we van de plaatselijke jongetjes (volgens mij nog geen 15 jaar oud) een lift krijgen naar het dichtsbijzijnde plaatsje, Mitla. En geluk als we hebben, vandaaruit nog een lift naar Oaxaca... goed geregeld dus

Het volgende plan was de kust... Puerto Escondido.... 10 uur met de nachtbus. Natuurlijk konden we niet wachten. En aangezien ook dit weer een plotselinge beslissing was, wederom een heerlijke plek naast de wc.

change!

Ongelofelijk dat ik iets meer dan een week geleden totaal niet wist wat ik met mezelf en mexico aanmoest… en wat kan dat snel veranderen. Mexican food en cocktails, talloze hostels, sightseeings, stranden, super mooie uitzichten, uren lange busritten, feesten etc etc...Ik heb in twee weken inmiddels zoveel gedaan en meegemaakt dat het alweer een eeuwigheid lijkt en ik voorlopig nog lang niet het gevoel heb dat ik ooit weer naar huis wil…

In Mexico City kwamen ineens allemaal super leuke mensen waar ik echt helemaal mee klikte en het proces van wennen en omschakelen kwam ineens in een grote versnelling. De komst van mijn vriendinnetje Floor maakte dit natuurlijk helemaal compleet. Dat arme kind kwam helemaal doodop aan en heb haar meteen meegesleept naar Mexican Wrestling. Wat een teleurstelling! Had echt de nodige spanning en sensatie verwacht maar wat een slaapverwekkende, saaie, fake boel. Het enige leuke om te zien is de passie van het Mexicaanse publiek. Familie en kids gaan volledig los..... buiten staat iedereen, druk in de weer met Mexicaanse maskers en andere merchandise, te trappelen om binnen te komen.

De volgende dag naar Teotihuacan, de grootste piramides van Mexico...... zo mooi!
Ik zal binnenkort even de pics op de site zetten. Je weet niet wat je ziet.....Het is zo anders als je daar dan eenmaal bent: je loopt in een totaal andere wereld en ineens is al het andere volkomen onbelangrijk. Helaas waren wij alleen niet geheel voorbereid op de nodige `hike` taferelen... Om uiteidelijk het schitterende uitzicht te mogen bewonderen, moet je namelijk wel eerst in de brandende zon de nodige stijle klimpartij overleven. Niet handig in onze rokjes en slippers...

Het mexicaanse uitgaansleven.... De Zona Rosa blijft bekend staan als de gezellige party area: restaurants, bars, clubs… Daarnaast schijnt de buurt Condesa nu helemaal `hot` te zijn. De local die ons zou rondleiden liet het erbij zitten dus wellicht dat we daarom niet `the place` hebben gevonden want er was weinig aan, zeg maar gerust dodelijk saai. Toch maar naar Zona Rosa, waar de nodige reisgidsen wat betreft safety behoorlijk panisch over zijn, en een super leuke avond gehad. Club Afrika met Mexico in volle gang. Ik blijf de spirit en mentaliteit helemaal te gek vinden. Iedereen danst: jongens, meisjes, samen, jong, oud... het maakt niet uit. En iedere nummer heeft wel weer een aparte stijl en manier. Onze gringo vrienden werden dan ook door de mexicaanse chica`s volledig de dansvloer opgeslingerd... oh wat had ik een lol.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik Mexico City echt als prettig heb ervaren. Zoveel mensen hebben we gewaarschuwd en enigszins bang gemaakt. Natuurlijk moet je oppassen en geen gekke dingen doen maar vond het allemaal zo meevallen...... Zo ook veel medereizigers. Ook de aanraking met de plaatselijke politie is volgens mij als heel goed en fun ervaren..... Over het algemeen zijn mensen erg vriendelijk en behulpzaam. Misschien dat ik er niet lang genoeg ben geweest om er echt over te oordelen maar volgens mij valt het echt allemaal erg mee en kom je met een beetje gezond verstand heel ver! Daarnaast blijft Mexico City natuurlijk gewoon een vieze, drukke stinkstad maar ik heb wel wat met grote steden.

Toch was het na een dikke week Mexico City met verdere bezoekjes aan Xochimilco, het antropology museum (een goede voorbereiding op de reis), de nodige verkenning van de stad, wel tijd voor iets nieuws en waren Floor en ik allebei klaar voor de reis en treksensatie.

Het eerste plan was Cuernavaca, een goed reisbegin dachten we....… 1.5 uurtje met de bus. Maar chaotisch en goed geregeld als ik ben, waren de plannen 5 minuten voor aankomst op het station, toch maar omgegooid! 8 uur met de bus naar Oaxaca!!

hostel-life....

En ja...het echte hostelleven he ik deel mijn kamer vooalsnog met 5 boys waarvan ik nog steeds niet precies weet wie het zijn. Vanacht kwamen er twee laat thuis, twee vetrokken vanochtend vroeg en een nieuwe roomie deed zijn intrede....dus een enerverende nacht met veel slaap.......Ook leuk… als laatste heb je natuurlijk de slechtste plek, in dit geval bij het raam dus lekker muggen…. Gelukkig kwam ik er vannacht achter dat twee mensen vertrokken dus heb ik snel al mijn beddengoed en spullen verkast naar het andere bed. De boys die ik tot nu toe heb ontmoet zijn wel coole gasten… geen sloebers. De echte sloebers vind je hier nog niet denk ik.... Mexico is vergele met de andere Lateins Amerikaanse landen nog vrij prijzig. Ook zitten hier veel toeristen (weekjes mensen). Wel kom je natuurlijk mensen tegen die niet meer zoveel waarde hechten aan hun voorkomen....We hadden het even over het theater in Mexico City en toen was het oh maar daar heb ik geen kleren voor hoor…. (tja…..ik wel ). Maar misschien dat ik over twee maanden heel anders praat.
Maar I´m getting there.....

Ben vandaag dus een beetje de stad gaan verkennen.....mooie cathedraal gezien, Zocalo, Palacio National, Palacio de Bellas Artes, de oudste ruines van Mexico City: Cuicuilco (als ik het goed schrijf), de metro uitgevonden (heel easy maar wat een hel.... het is er bloed HEET) en met verschillende mensen gekletst. En maar liefst 3,20 dollar uitgegeven (20 cent metro, 2 x 1 dollar water, 1 dollar burrito) Morgen naar de tuinen van Xochimilco (iets wat ik altijd al heb willen doen). Ik krijg steeds meer zin om dingen te gaan doen en om te gaan reizen. Over drie dagen komt een vriendinntje van mij uit NL en gaan we op pad. Ik ga me deze week even verdiepen wat de planning een beetje gaat worden.

Welcome To Mexico City!

Oh wat vond ik het erg om SF te verlaten... Ik ben misschien iets te lang in de States geweest. Het eerste drama......: wat neem ik mee en wat niet? De reis gaat natuurlijk nu pas echt beginnen en kan niet alles steeds met me mee slepen. Na heel veel getwijfel heb ik nog steeds teveel mee maar goed... ik kan het altijd nog ergens achterlaten.

Stress: ik heb maar een enkele reis naar Mexico (je moet kunnen aantonen dat je het land
verlaat en dat kan ik niet met een ticket). Voor de zekerheid maar wat hotels gereserveerd in verschillende landen. Acheteraf totaal geen probleem... je vult gewoon in wanneer je het land verlaat en klaar.

Wat ook weer erg gezellig was: ik werd door de airline geselecteerd als `extra controle`.. bof ik even met al mijn bagage. Ik heb een half uur gewacht totdat zij voor je neus je hele tas ondersteboven halen en er vervolgens een uur over doen om het er weer in te krijgen. Jij mag alleen maar zitten en kijken, ‘that are the rules’. Je mag het dus niet zelf inpakken… hoe frustrerend!

Aangekomen in Mexico, op weg naar het hostel. Ik had eigenlijk maar een willekeurig reisgids hostel uitgezocht....(en dat heb ik goed gedaan)De taxi kon alleen vanwege een demonstratie niet helemaal tot aan het hostel komen... tja dus dan maar 7 blocks met al mijn bagage door Mexico City. Het viel wel mee hoor maar leuk is anders....

Het hostel is te gek: midden in het centrum (achter de Zocalo) op Calle Moneda (met een mierennest van mensen en handelaars), dakterras met een schitterend uitzicht over de Cathedral, 10 dollar met super ontbijt, avondeten en onbeperkt internet included. Maar ohhhhhhhhh..... ik moet zooo wennen aan deze manier van leven. Dit is natuurlijk wat het reizen is en wat ik wil maar de overgang is even erg moeilijk. Ik miste US en iedereen gisterenavond verschrikkelijk en vroeg me even af waar ik nou eigenlijk mee bezig was. Vandaag ben ik de stad maar een beetje gaan bekijken en ging het al veel beter. Wanneer ik alle reisverhalen van mensen hoor, krijg ik steeds meer zin. Kwestie van even een paar dagen, denk ik.....