Het (party)leven van San Jose

Het leven in San Jose
Na het heftige gereis van de afgelopen tijd, leek het me leuk om even iets langer om één plek te verblijven. San Jose was voor mij de ideale plek: even je dagelijkse dingen kunnen doen en toch verschillende korte tripjes kunnen maken. Daarnaast had ik ook echt zin om weer te dansen en even goed uit te gaan. Van horen zeggen had ik begrepen dat San Jose toch wel
de nodige uitgaanssensatie had. Helaas duurde het enige tijd om de echt leuke spots te ontdekken

El Pueblo is een soort uitgaansdorp met talloze ´platte´ barretjes en discotheken. Beste gezellig om een drankje te doen maar echt ultiem
uitgaan, NEE! veel toeristen en daarnaast ook nog eens veel ellende (in de tijd dat ik in CR verbleef, drie schietpartijen).
San Pedro, de studentenwijk van San Jose genoemd, is daarentegen al een stuk
gezelliger: talloze barretjes, dicotheken (veel rasta) allerlei soorten leuke en relaxte mensen. Je moet de buurt en de hotspots een beetje leren kennen.

´Hip´ San Jose
Na een dagje in Escazu, een buitenwijk van San Jose, te hebben doorgebracht kwam ik wat leuke lui tegen die me erop attendeerden dat ik de uitgaanshotspots toch echt ergens anders moest opzoeken.

´Utopia´
bijvoorbeeld, een club net geopend in Santa Ana, een chice, hippe buitenwijk van San Jose, zou ´the place´ zijn. Met een beetje geslijm easy to get in. En wat een verschil: hippe, coole en vooral veel mooie mensen. Voor het eerst heb ik echt mn ogen uitgekeken op de lekkere tico´s. Vanaf toen was ik eigenlijk verloren en begon de fase van uitgaan, dansen en brakheid. Super veel mensen leren kennen en van het een op het andere feestje belandt.

Ozio Lounge
´Ozio Lounge´, een andere club had de volgende dag een launch party van een nieuw tijdschrift, veel celebs, talloze Avon Catalog Models, (teveel mooie mensen!!!),fotografen…… grappig om dat eens in een ander land te zien. Iedere dag van de week is een andere club ´the place 2b´. Na de bekende lange rijen en de nodige vleeskeuring, wie kent wie of ziet er het lekkerste uit?, kom je in verschillende mooi gedecoreerde, bomvolle clubs waar iedereen danst en drinkt tot in de vroege uurtjes. Daarnaast heel belangrijk: een super sfeer!!!! En het wonderbaarlijke: de volgende dag staat iedereen gewoon weer op de werkvloer. Echt een andere manier van leven! Toch maar het cliche woord
´Pura Vida´! Gebruiken, zoals alle Costa Ricanen zeggen.

Costa Ricaanse Boyband
Op de een of andere manier in contact gekomen met een Costa Ricaanse ´jongensband´, ofwel een mengeling tussen strippen, zingen en dansen. In ieder geval ongelofelijk populair in Costa Rica. Talloze bars
en discotheken gaan volledig los op 4 ´lekkere´ boys die dansen, shacken, en er verschillende spaanse hits erdoorheen knallen. En ik moet
toegeven dat een aantal van de boys inderdaad wel een paar extra blikken verdienden.
Ben namelijk ook nogal gevoelig voor jongens die goed kunnen dansen. (Blijf dat toch helemaal geweldig vinden in de latin American countries) Jammer dat ik het niet zo heb met de latino´s. Ach ja, misschien moet ik toch maar een keer een uitzondering maken

Zo zijn een aantal weken voorbijgegaan: vanuit San Jose steeds dagjes weg met mensen die me wel weer wat konden laten zien, mn spaans beetje geoefend, gesocialised, veel dingen bekeken: artgalleries, musea, creatievelingen etc, en ´s avonds de nodige feestjes en uitgaan. Zo raar om weer weg te moeten. Heb mn ticket naar peru al gepland. Costa Rica is zeker wel een land waar ik voor langere tijd zou kunnen verblijven.

laatste weken Costa Rica

Nog een paar weken in Costa Rica, voordat de reis verder gaat naar cultuurland Peru.

Stranden
Tamarindo en Jaco zijn echt de surfhotspots. Deze plekjes liggen beide aan de Pacific en worden bevolkt door toeristen (Amerikanen!!!) en surfdudes. De prijzen liggen dan ook nog hoger (en Costa Rica is al behoorlijk prijzig). Je moet er echt komen voor het surfen of om even in de zon te relaxen. Voor de rest hebben deze strandspots niet veel spannends te bieden. Maar natuurlijk wel lekker dat je even vanuit San Jose kunt beslissen dat het wel leuk is om een dagje naar de Pacific te gaan (Jaco ligt maar 1.5 uur van San Jose).

Heredia is een stadje 20 minuten van San Jose: veel studenten, relaxte en ontspannen sfeer en de ultieme plek om spaans te leren. Het wemelt er dan ook van de jonge mensen. Wel erg leuk om een tijdje te verblijven volgens mij.

Boven de wolken
Een van de meest bijzondere ervaringen was toch wel een uitstapje naar Bocas del Arenal. Via via mochten we in een ongelofelijk mooi landhuis in de ´middle of nowhere´ verblijven. Om 4.00 uur ´s ochtend, iets wat ik altijd al ooit heb willen doen, een ballonvaart gemaakt en dat door het ´vulkaan Arenal gebied´ WOW!!! Echt zo een mooi en bijzonder gevoel. Vooral het stuiteren op het land en in de rivier is echt geweldig. Bocas del Arenal is nog niet zo ´toeristen ontdekt´. Er hangt daar nog een oude cowboycultuur…..veel ranches en Costa Ricaanse Cowboymannetjes...hahah. Natuurlijk speelt het paardrijden in deze cultuur een grote rol dus heb ik me voor een keer over mijn paardrij-afkeer gezet en een super tocht gemaakt. Ook een unieke oude boom beklommen. Dat is iets wat ik vaker tijdens deze reis wil gaan doen…… klimmen!

Eerste stappen in Costa Rica

Eerste indruk
Costa Rica: tja waar zal ik eens beginnen? Costa Rica staat natuurlijk bekend om de schitterende natuur. Even wat anders dan de portie cultuur die we de afgelopen tijd hebben gehad (ook al heb ik er nog steeds geen genoeg van)

Wat een overgang! Vanuit het arme Nicaragua naar het westerse Amerikaanse Costa Rica. Want het is echt waar, Costa Rica en met name San Jose is zo verwesterd: hippe, dure en oh zo leuke winkels, bijna iedereen spreekt engels, in dollars betalen,talloze mobiele telefoons, hip en trendy geklede mensen en KFC, McDonalds, Burger King, Starbucks etc etc ´en mass´ Helemaal afgestomd, gevoelloos en moe kwamen we daar aan. De eerste dagen stonden dan ook echt in het teken van ´niets doen´, beetje San Jose verkennen en plannen maken. Mijn eerste indruk van San Jose was eigenlijk wel positief.
Veel mogelijkheden en weer even je dagelijkse dingetjes kunnen doen. Daarnaast, op bepaalde wijken na natuurlijk, ook je weer even veilig kunnen voelen. De meningen verschillen daar nogal over maar vergeleke met de andere landen hoef je veel minder te stressen, gewoon net als overal goed op je spullen passen.

Van Monteverde naar Montezuma
Na twee dagen rust, op weg naar Monteverde, het nevelwoud. Regen, Regen, Regen….. om depressief van te worden. Maar wanneer je de skytrek doet, vergeet je die ellende even. Aan een kabelbaan sjees je over de Canopy naar
de andere kant. Een twee en een half uur durende tocht met 6 kabelbanen van 500 m tot 1 km. Ahhhhhhh, zoooo cool, vliegen over de hoge bomen van het nevelwoud!!! Daarnaast wat ´gehiked´ over de loopbruggen van de Canopy. Lopen en hiken; inmiddels alles behalve mijn favo bezigheid. Maar deze tocht is wel erg bijzonder en rustgevend. Helemaal in je eentje loop je door het nevelwoud, waar je naast natuur en regengeluiden, helemaal niets hoort.

Naar de zon
Na drie dagen regen vonden we het wel weer tijd voor wat zon. Costa Rica zit in haar regenseizoen en volgens zeggen was de meeste kans op zon
aan de Pacific. Montezuma leek ons wel wat. Het staat bekend om de laid back strand sfeer en iedereen gaat er naar toe. Eigenlijk dus een reden om niet te gaan maar ja.....

De afstanden in Costa Rica zijn niet lang maar wel ingewikkeld. Je moet namelijk bijna altijd weer terug naar San Jose, de Panamericana snelweg of honderd keer overstappen. Geduld en tijd heb je dus wel nodig. Na busritten, boottochten en nog eens busritten hebben we inderdaad even van het mooie weer kunnen genieten. Isla Tortura, een eilandje vlakbij Montezuma, is super mooi en relaxed om te snorkelen.

Het partylife is te dramatisch maar waarschijnlijk moet je langere tijd in Montezuma verblijven om de geheime feestje van alle marihuananrokende gringo´s en locale bewoners te ontdekken. In Cabo Blanco, een National Park vlakbij Montezuma, kun je uren in de modder en blubber wandelen, helaas niet geheel aan mij besteedt.

veiligheid en ervaringen!

Deze reis was echt een onvergetelijke ervaring. Het enige jammere is dat we weinig tijd hadden en alles in een rap tempo moesten doen. We wisten dit natuurlijk van te voren en hebben deze keuze ook bewust gemaakt. Maar toch, ik heb meerdere malen gehad dat ik het zo jammer vond dat ik niet langer kon blijven. A: je bent vaak zo moe dat je dr niet altijd optimaal van kunt genieten. En B er zijn nog zoveel dingen meer te zien en te doen. Het is alsof je even van een land mag proeven en niet meer. Het blijft toch het leukste om langer om een plek te blijven. Dan pas leer je de omgeving en de cultuur echt kennen en creeer je je eigen leventje in een andere wereld. En je kunt af en toe een rust dag nemen om even alles te verwerken. Het hele reizen, alle dingen die je meemaakt en mensen die je tegenkomt maakt echt veel indruk, in ieder geval op mij erg veel. Ik vind het dan ook een fijn idee dat ik me de komende weken weer in een land, Costa Rica, bevind.

Veiligheid en gestress
Qua veiligheid en ons gestress van te voren? ik vind het erg moeilijk om te zeggen. Wij hebben alles als goed en perfect ervaren maar je kan ook pech hebben. Bepaalde dingen kunnen nou eenmaal gebeuren in deze landen, je blijft door Central Amerika reizen waar de nodige voorzichtigheid in acht moet worden genomen. Je hoort het vaak genoeg: talloze reizigers die je tegenkomt zijn beroofd en overvallen. Ik denk dat je je maar beter heel goed bewust kan zijn van de risico's. Ik heb alleen wel het gevoel dat heel veel reisinfo niet geheel up to date is. Veel landenIk heb alleen wel het gevoel dat heel veel reisinfo niet geheel up to date is. Veel landen zijn zo gegroeid en doen er alles aan om het toerisme te bevorderen. Over alle toeristenbeveiliging bijvoorbeeld en de ontwikkelingen in en rondom Tikal wordt nergens gesproken. Er zijn zoveel ontwikkelingen die meegenomen zouden moeten worden. Het geeft dan een completer en reeeler beeld. Ik denk dat het veel mensen afschrikt wanneer ze al die ellende lezen. Zo dramatisch is het allemaal echt niet. Het is zo de moeite waard om deze landen te bezoeken. Je moet je goed voorbereiden, goed omschakelen en je manier van reizen en denken volledig aanpassen.

Daarnaast vind ik het idee dat Costa Rica westerser en veiliger is natuurlijk wel even een goed vooruitzicht.

Nicaragua

Managua staat ook bekend om lelijk en onveilig. Nog niet eens uitgestapt, stonden er op het Ticabusstation (bekend om de overvallen) echt 50 taxichauffeurs door de hekken te schreeuwen, bijna over en door de hekken heen te klimmen om ons te overtuigen van hun taxichauffeur-zijn. Gelukkig werden we door de plaatselijke ticabus mensen een beetje begeleid en naar een ' betrouwbare' taxichauffeur geleid. onze taxidriver reden er namelijk geen bussen naar Granada en konden we beter niet op het busstation gaan wachten. Na een beetje rondvragen bleken er talloze bussen naar Granada te zijn. Helaas hadden wij een bus met alleen plek in de bagagebak . Daarnaast zijn we ook nog eens mega afgezet door die taxigast.

Granada
Granada is mooi, ook toeristisch maar nog lang niet zo erg als Antigua, Guatemala. Er hangt een ontspannen en natuurlijke sfeer. Natuurlijk wordt ook hier afgeraden om na zonsondergang buiten te lopen en je overdag met tassen op straat te begeven.

Nicaragua
In Nicaragua leeft maar liefst 70% onder de armoedegrens en is Nicaragua het twee na armste land van het halfrond. Wanneer je door het land rijdt, blijkt dat ook wel: talloze sloppenwijken, slechte tot geen infrastructuur, bedelaars.... echt arm!. Ik vind het erg jammer dat we maar zo kort de tijd hadden in Nicaragua. Nicaragua is nog zo on-ontdekt en heeft zoveel pure dingen, heb van meerdere mensen gehoord dat het echt adembenemend is. Het is nog net iets anders dan de andere centraal Amerikaanse landen. Maar men verwacht dat Nicaragua over 10 jaar hetzelfde toeristen niveau heeft als Costa Rica.

Pueblos Blancos
We zijn onder meer met de welbekende chickenbus naar Pueblos Blancos, Margarita geweest. Een aantal kleine dorpjes waar je de echte de Nicaraguese cultuur kunt meemaken. Margarita staat bekend om het utzichtspunt El Mirador, een zicht op bergen en meren (Lago Nicaragua).

Het einde van onze reis is bijna in zicht, nog een laatste bustocht van 10 uur verwijderd van San Jose, Costa Rica.

Honduras: Copan en helstad!

De volgende dag on the road naar Copan, Honduras. Deze keer hadden we dit keer maar even luxe aangepakt, met een toeristenshuttle De grensovergangen blijven arelaxed, in en uitstappen, paspoorten, het land instempelen en land uitstempelen, honderd keer betalen, duizend mannetjes die je lastig vallen om geld te wisselen: erg hectisch allemaal. Na 6 uur reizen, aangekomen in Copan, bevind je je weer in een totaal andere wereld. Hoewel Copan behoorlijk toeristisch is vanwege de ruines straalt het veel armoede uit. In Honduras leeft 50% onder de armoede grens en dat kun je meteen zien. De mensen benaderen je ook op een totaal andere manier, nog wanhopiger vaak, zeer pijnlijk. Diezelfde dag straight door naar de ruines. Helemaal afgestomd en gevoelloos van de moeheid, daar rondgestrommeld maar wat mooi! De ruines van Copan zijn nog meer rust dan Tikal, met een dodelijke stilte, (toen wij er waren geen een toerist), echt alsof er iets magisch heerst. Wat ik zo mooi vindt aan de Copan ruines zijn de details: zoveel kleine afbeeldingen, figuren op alle mogelijke plekken.

Helstad-Tegocigalpa
Vanuit Copan de volgende dag met een dagbus om 10.00 uur (uitslapen!!!!!!) naar Tegocigalpa(10 uur), de hoofdstad van Honduras. De bus, Hedman Allas, naar Tegocigalpa was een blijde verassing: super luxe (beter dan het gemiddelde vliegtuig) met stoelen die zover naar achteren konden dat het praktisch een bed was, snacks, drinken, filmpje......prima!
Tegocigalpa daarentegen is een ware HEL. Ik heb me nergens ooit zo ongemakkelijk gevoeld. Mensen geven je een naar gevoel, met name de mannen. Na 20.00 uur kun je je ook beter niet op straat begeven en is het ook helemaal uitgestorven. Onze hoteleigenaar vertelde dat er in de straat van het hotel nog wel eens mensen werden doodgeschoten (die afgelopen maand 4 keer) Het leek hem dus verstandiger dat ik niet naar het internet ging. Bij de eerste letter van schieten was ik dat al niet meer van plan.

verkeerde kant van de rivier
Een dag in Tegocigalpa doorgebracht en een grote fout begaan: wij wilden naar een uitzichtspunt over de stad, ergens op een berg. Natuurlijk helemaal uitgestorven... Gelukkig een taxi kunnen strikken maar zet die eikel ons daarna af bij de meest gevaarlijke plek van de stad, de markt aan de andere kant van de rivier. Die andere kant van de rivier is de ' slechtere' wijk van Tegocigalpa waar je je als toerist gewoon niet moet begeven.
We waren best even geschrokken van die toch wel scary markt (waar voor gewaarschuwd wordt). Wat het dan zo scary maakt is een beetje moeilijk te omschrijven maar het is een bepaald gevoel wat je krijgt. We werden dan ook meteen belaagd door een aantal lijmsnuivers, die gretig om mijn tas vroegen en deze meerdere malen probeerden te grijpen. Heel shocking en aandoenlijk om te zien: jonge mensen die geheel in een andere wereld leven en geen gevoel voor eigenwaarde meer hebben.

Na twee avonden een soort van opgesloten in een hostel te hebben gezeten waren we zo blij om deze stad te kunnen verlaten om op weg te gaan naar de volgende crisis stad, Managua, Nicaragua (10 uur). Menig reiziger die we zijn tegengekomen was daar al beroofd of belaagd.

Guatemala

Het is een schande; zolang niets geschreven. Mijn inspiratie was even geheel weg.....Zoveel gebeurd, gezien en gedaan, dat ik dit even op een rijtje moest zetten. Ben nu alweer een tijdje in Costa Rica: erg wennen in het begin en weer totaal anders. Maar nu helemaal in mn element en vind het verschrikkelijk om bijna weer weg te moeten. Zoveel leuke mensen (met name veel locals) ontmoet en ben het land echt gaan waarderen. Maar zal eerst even een update geven van ons avontuur, wat we trouwens hebben overleefd.


Ons schema was echt absurd, menige malen om 3.00 uur opgestaan om om 4 uur in een bus te stappen voor een 8a10 urige bustocht. Vervolgens meteen door naar ruines of een andere sightseeing, de volgende dag weer een vroeg uitstapje, (de beste tijden om veel dingen te doen zijn toch echt om 5 of 6 uur 's ochtends) en vervolgens of met de nachtbus of de volgende ochtend vroeg, 10 uur, naar een volgende plek. De eerste dagen in San Jose waren dan ook echt sloom zijn en bijkomen.

Guatemala
Met speciale toeristenbeveiliging (zo gaat dat vaak in Guatemala) om 5.00 uur 's ochtends op weg naar de ruines in Tikal. En het is echt heel bijzonder: de ruines steken hoog uit boven het oerwoud, met veel wildlife als apen, vogels, tapirs en andere verschijnselen waarvan ik de namen niet weet. Aangezien het gebied zo groot is (waar naast de kans op verkrachtingen bij een aantal tempel ook voor wordt gewaarschuwd) vind je dr dus ultieme rust. Zo nu en dan kom je wel een toerist tegen maar dat is zelden. Sommige mensen kunnen er een dikke twee dagen verblijven. Dat vind ik weer een beetje overdreven. Na vier uurtjes hadden we het wel gezien en komt ook de ondragelijke hitte opzetten.

Nachtbus naar Guatemala City
Onze volgende bestemming was diezelfe dag (met de nachtbus naar Guatemala City(10 uur), door naar Antigua(1.5 uur)). De bussen in Guatemala zijn helaas wel even anders dan de optimale luxe bussen in Mexico. Deze eersteklasbus was een regelrechte HEL! Ik heb echt geen oog dicht gedaan: de stoelen zijn een drama, vage figuren stappen in en uit, licht aan, licht uit, erg ongemakkelijk. Guatemala City hebben we gelukkig maar heel kort hoefen ervaren. Er gaan verschillende verhalen over: een aantal zones schijnen echt levensgevaarlijk te zijn, andere delen weer wat beter. De stad maakte op mij een gure en ongemakkelijke indruk. We zijn er alleen maar geweest om over te stappen maar de behoefte om de stad te verkennen had ik ook totaal niet. Wanneer je in Guatemala een krant openslaat zie je keer op keer: schietpartij daar in Guatemala City, moord, 30 mensen omgekomen, discotheek schietpartij etc etc.

Antigua
Over Antigua had ik al meerdere enthousiaste verhalen gehoord. Een klein stadje tussen vulkanen, vol met gringo's. En dat is waar: het barst er van de toeristen. Volgens mij zie je meer blanken dan Guatemalezen. Alles is dan ook volledig om het toerisme ingesteld. Vanuit Antigua het Lago de Atitlan, Panajachel bezocht: een relaxed dagje aan een super meer. En de volgende dag vulkaan Pacaya beklommen. Om in ons dagelijkse ritme te blijven begonnen deze uitstapje natuurlijk om 5 of 6 uur. De vulkaan Pacaya hike was voor mij een drama. Ik heb a: een hekel aan lopen, voor even kan ik het nog wel aan maar deze grap duurde maar liefst 6 uur. En daar kwam bij dat mn oor ook al een aantal dagen dicht zat. Floor daarentegen, helemaal in dr element. Zij is echt de grootste loopfreak die ik ken.

nieuwe pics.........

vanaf pagina 35 nieuwe pics...
nieuw verhaal komt snel....